Rozdział 53~Angie mnie zgwałciła!

-Leon!Leon wstawaj!-krzyknąłem głośno, do ucha przyjaciela, który tak jak ja jeszcze przed sekundą usnął na kanapie.Ten się wystraszył i krzyknął jak jakaś baba, a ja zacząłem się śmiać.

-Kurwa, Fede, mógłbyś mnie nie straszyć podczas snu?!W sumie to dobrze, bo śnił mi się ten gość z reklam old spice....

-Chciałem ci właśnie opowiedzieć mój sen!Śniło mi się, że wchodzę do domu Vils.Na początku normalnie, German w kiblu na dole, rozgrzewa deskę, to idę dalej.Wchodzę do pokoju Violetty, a tam patrze ty, ona i obydwoje słuchacie na audiobooku Gray'a tacy napaleni, obok was jakieś kajdanki to sobie myślę zostawię was samych i idę dalej.Wchodzę do sypialni Germana, sam nie wiem po co, a tam na łóżku Angie, więc się witam, a ona mówi mi "cześć Feduś" i zamyka drzwi na klucz, a potem zaczyna mnie rozbierać i normalnie mnie gwałci!Rozumiesz, Angie mnie zgwałciła!Ona jest P-E-D-O-F-I-L-E-M-krzyknąłem literując ostatnie słowo by je podkreślić, a Verdas tylko zaczął się śmiać.

-Hahaha!Angie i ty!Ty i Angie!Razem...gwałt...Hahahahaha!!Stary dobre masz sny!Ćpałeś coś w nocy?

-Mam ci przypomnieć sen w którym brałeś ślub z lodówką?!-zapytałem i również zacząłem się śmiać.W napadzie niepohamowanego śmiechu usłyszeliśmy  ciche chichranie się.

-Fran?!Co ty tu robisz?!-zapytaliśmy równocześnie patrząc na rozbawioną Włoszkę, leżącą na kanapie.Dlaczego nie zauważyliśmy jej wcześniej?!

-Przecież musieliśmy napisać piosenkę, a wy sobie zasnęliście!

-Powiedz nam jedno, długo już nas słuchasz?-zapytał szatyn, czy jakie tam włosy ma Leon...

-Nie, w sumie to przed sekundą się obudziłam!Słyszałam tylko tak jakby całą opowieść Federa i nie mogę przestać się zastanawiać jak założyłeś lodówce obrączkę-powiedziała i zaczęła się śmiać w niebogłosy.Oczywiście nie mogliśmy pozwoliś by ktoś się o tym dowiedział, więc zaczęliśmy torturować ją dopóki nie obiecała, że nikomu tego nie wygada.Przywiązanie do stołu i przykładanie niepranych od miesiąca skarpetek do nosa zawsze działa!Ma się te sposoby.Spojrzałem na zegarek- była 16 : 30.Zacząłem się rozglądać i po chwili ujrzałem na stoliku brudnopis, a w nim tekst piosenki, którą wymyśliliśmy.Tekst to "Friends Till The  End" Bardzo podoba mi się wynik naszej pracy.Tekst głównie wymyślałem ja i Leon, za to Fran jest odpowiedzialna większą część melodii.Wiem, że mieliśmy napisać coś o miłości, ale nic nie przychodziło nam do głów.Po zjedzeniu jakiejś przekąski postanowiliśmy pójść już do wytwórni, aby przedstawić piosenkę, więc wsiedliśmy do mojego auta i po chwili byliśmy pod duuuużym wieżowcem.Wjechaliśmy na dane piętro i weszliśmy do pomieszczenia.

-Czy ja dobrze widzę?Federico i Leon przyszli punktualnie?!Cud!Widzę, że nasza Francesca ma na was dobry wpływ!Tylko jej nie zepsujcie!-pogroził nam palcem Julian-menadżer.

-To może my już zagramy-oznajmił Leon, a Julian i reszta ważniaków potaknęli.

L.-On the first day that I met you

Feeling out of place, so many new faces

Fran-The first friend that I looked to

When I reached out, you'd always be there for me

L. i Fran-Friends till the end, never break, never bend

Friends understand, make you smile, hold your hand

Ja-Now we're standing together, we're never alone

And we shine a light wherever we may go

...(od aut. i potem reszta której nie chce mi się pisać, więc pomyślcie sobie jak to mogło wyglądać, oki? )...

-Okej, czyli kazaliśmy wam napisać piosenkę o miłości, a wy dajecie mi przyjaźń.Macie cholerne szczęście, że piosenka jest genialna!-powiedział gość z wytwórni, a my zaczęliśmy się cieszyć.Wychodząc z budynku odwieźliśmy Fran do jej mieszkania i wróciliśmy do domu.

-Widzisz!Ja po prostu wiedziałem, że się im spodoba!!To na pewno będzie wielki hit!Po prostu to wywróżyłem!!-krzyknąłem przekraczając próg salonu.

-To skoro wróżysz mam na ciebie mówić Wirginia?!-zapytał Leon i zaczęliśmy się śmiać.Był już wieczór, więc postanowiliśmy zrobić sobie kolacje, czyli zamówić coś, wyżebrać od sąsiadów, albo zrobić sobie kanapki.Niestety nie mieliśmy już kasy na kącie, więc nie mogliśmy zadzwonić, aby coś zamówić.Sąsiedzi ostatnio też już nie chcą nam nic dawać, a my tak ładnie ich prosimy!Gdyby ktoś się mnie zapytał "Ma pan coś do jedzenia, bo u nas w lodówce bida" tak ładnie jak my to dałbym mu coś, ale oni nie.Pozostała nam więc ostatnia opcja, którą lubimy najmniej, czyli sami musieliśmy się wysilić i zrobić te kromki.Wyjęliśmy chleb, pomidory, szynkę i ogórka, a ja otwierałem margarynę zapakowaną w jakimś pudełku które ani drgnęło.Na szczęście po chwilce poszło.

-Podasz mi talerz?-poprosił Leon.

-Tak jasne-powiedziałem i wyjąłem naczynie z szafki.-Cholera!-krzyknąłem i szybko zrobiłem krok w tył.

-Kolejny talerz mniej...-westchnął Verdas patrząc na rozbity przedmiot, leżący na podłodze.

-To przez tą margarynę!Naprawdę!-tłumaczyłem się, a przyjaciel tylko się zaśmiał.Dalej przygotowywaliśmy posiłe w spokoju.Oczywiście w spokoju na naszą miarę, czyli w kompletnym chaosie.
-Ostatnio widziałem bardzo interesujący filmik w necie, ale nie pamiętam jak się skończył, bo usnąłem...-powiedział tajemniczo Verdas patrząc tajemniczo na mikrofalówkę.

Kilkadziesiąt minut później

:)

-Czy spaliło się wszystko, czy tylko część domu?-spytał Leon trzymający Rockiego na rękach, strażaka, który właśnie z resztą kolegów z branży wyszedł z naszego domu.

-Macie szczęście, ucierpiała tylko kuchnia, jednak straty są duże, trzeba wyremontować całe pomieszczenie.

-Uff to dobrze!Już się bałem, że coś mogło się stać z moim laptopem!-westchnąłem z ulgą.

-Jednak przestrzegam was, aby nigdy więcej nie wsadzać telefonu do mikrofalówki i gasić go łatwopalną firanką!Mogło to sie skończyć o wiele gorzej.

-Dobra, dobra, dzięki za dobrą robotę.Z resztą sam nie wiem, jak ten telefon tam trafił!!To tylko i wyłącznie przez duchy, rozumiesz, w tym domu dzieją się dziwne rzeczy, a teraz idę spać.-poklepałem mężczyznę w plecy i poszedłem do sypialni.W domu było troszkę bardzo dużo dymu, więc otworzyłem okno i położyłem głowę na wygodnym materacu mojego łóżka.Od razu usnąłem.

Kolejny dzień
Violetta

Kocham to uczucie, gdy podnoszę głowę i wiem, że już za kilka godzin będę stałą przed tysiącami osób.Niestety przez moją nogę w większości piosenek nie będę mogła tańczyć.Na szczęście Pablo zgodził się abym zaśpiewała na koniec solową piosenkę.Będzie to "Descubri".

Miałam jeszcze dużo czasu by się przygotować, więc leżąc na łóżku sięgnęłam po telefon.Chwilkę popisałam z Leośkiem i po chwili ruszyłam do łazienki.Wzięłam zimny prysznic i przebrałam się.Włosy rozczesałam i zostawiłam rozpuszczone.Następnie poszłam do kuchni coś zjeść i już po chwili zadzwonił dzwonek do drzwi.
-Cześć kocie!-powiedziałam i pocałowałam chłopaka w policzek.
-Idziemy?
-Tak, jasne-odpowiedziałam i ruszyliśmy.
-Spakowałaś się już na to ognisko?
-Tak, a przyszedłbyś ze mną do domu, po koncercie, zabrać torby?
-Oczywiście kicia-odpowiedział uśmiechnięty.-Stresujesz się przed występem?-zapytał Verdas.
-Nie, nawet nie.
-To dobrze, oczarujesz wszystkich!
-Tak myślisz?-zapytałam, patrząc mu w oczy.On nagle stanął i wziął mnie za ręce.
-Jestem tego pewny Violu-oznajmił z uśmiechniętą miną, odgarniając niesforny kosmyk moich włosów za ucho.
-Dziękuje-powiedziałam i wtuliłam się w niego, a on tylko przycisnął mnie mocniej do siebie.
-Wiesz, że cię kocham najmocniej na świecie?-zapytałam.
-A ja ciebie skarbie-powiedział po czym złączyliśmy nasze usta w czułym pocałunku.Nie obchodziły mnie spojrzenia innych, niektórzy patrzyli na nas z zazdrością, widząc naszą miłość, a inni zerkali na nas i cieszyli się naszym szczęściem.Mnie obchodził tylko jeden wzrok, mojego ukochanego Leona, który zaraz po naszym oderwaniu się od siebie wpatrywał się we mnie.Widziałam w jego oczach miłość.Odwzajemnioną miłość.

******

Moje kochane ziomeczki!
Oto mój kolejny rozdział napisany po wyjeździe ;)
Mam nadzieje, że się wam podoba, chociaż nie jest on najdłuższy :3
Nie mam weny na koncert, więc postanowiłam, że od razu napiszę co dzieje się po nim, może tak być?
Jeżeli uważacie inaczej, to piszcie w komach ;)
Także ja piszę nexta a wy komentujcie!!
Kocham <333
Buziaki :**
<33