Rozdział 49~...opuściliśmy już zajęcia z powodu dzikich bansów!

Oto nastał ten dzień.Dzień na który bardzo długo czekałam.To tylko półtora miesiąca od naszego ostatniego spotkania na żywo...Chociaż raczej myślę, że to było aż półtora miesiąca!W końcu skype nie oddaje prawdziwych odczuć, a szkoda.Z resztą czuję, że oddaliłam się od Verdasa.On miał trasę, ciągłe próby, koncerty, fanów, spotkania w telewizji, konferencje prasowe.Za to ja mam do zaliczenia prace na zakończenie roku szkolnego (od autorki : Leonowi i Federico to zadanie zaliczane jest jako trasa ;3 ).Wiąże się to również z ciągłymi próbami, gdy przychodzę do domu jestem po prostu wykończona, tak samo jak moja cała klasa.Nauczyciele naprawdę nam nie odpuszczają, ostatniego dnia szkoły ma odbyć się wielki koncert!Wracając do Meksykanina i Włocha to wracają o 17 : 24, więc na razie wybieram się do studia.Wybrałam jakąś tam spódniczkę i bluzkę - później zajmę się strojem na przyjazd Leośka.Jednak muszę coś przyznać, o wiele gorzej mi się wstaje bez Rockiego!Teraz jest on u Lu.Po zrobieniu sobie makijażu zeszłam na dół.
-Cześć- rzuciłam.
-Cześć Fiolku!-odezwała się Jade.Odkąd tu mieszka w domu panuję lekki chaos.
-Droga Jade, dużo razy mam jeszcze powtarzać, że mam na imię Violetta?!
-Nie odzywaj się tak do mojej narzeczonej córciu!Przecież wiesz, że za trzy dni bierzemy ślub!
-Tak i właśnie tego się obawiam.
-A przestałabyś już być taką pesymistką!Ja to na przykład jestem całkowitym optymistą!-odrzekł mój ojciec.
-Potwierdzam!Robiłam z nim test na "Quiz prawdę ci powie"!A mi wyszło, że moja przyszłość to sprzedawanie w warzywniaku..Myślisz, że to może być prawda?-zapytała mnie.
-Nie martw się, to niemożliwe.Wnioskuje, że twoją inteligencją nikt by cię nie zatrudnił.-powiedziałam i zadowolona wyszłam z pokoju.Gdy mijałam drzwi usłyszałam tylko "I po co ona używa takich trudnych słów?!I tak ich nie zrozumiem!".Dłużej już się nie zastanawiałam nad sensem życia Jade tylko szybkim krokiem ruszyłam do studia i już po kilku chwilach znalazłam się w tym kolorowym budynku.Weszłam do sali i zastałam tam Włoszkę, która już na mnie czekała.Mamy razem ułożyć piosenkę którą zaśpiewam ja, ona, i Cami, lecz rudowłosa dzisiaj nie mogła, powiedziała tylko, że to bardzo ważna sprawa, więc nie drążyłyśmy tematu.Kolejnym utworem jaki znajdzie się w repertuarze koncertu to będzie duet Lu-Naty oraz dwie grupowe piosenki.Na koniec jeszcze wybierzemy dwa solowe utwory.
-No to zaczynamy?-zapytała Włoszka wyrywając mnie z myśli.
-Tak, tak.Jasne.Na razie myślałam nad czymś takim.-oznajmiłam i położyłam dłonie na instrumencie.

Aunque pierdas todo

Y té cause dolor

Siempre queda algo

En tú corazón

De nada sirve el odio

Ni qué guardes riencor

Siempre en tú vida

Cuenta conmigo, amiga

-Ślicznie Violu!-klasnęła Fran.-Kiedy to napisałaś?
-Wczoraj wieczorem.Leon mi pomógł-uśmiechnęłam się.No okeej...wcześniej, czyli jakieś dwadzieścia minut temu myślałam, że się oddaliliśmy od siebie, ale ja go tak bardzo kocham, że na samą myśl robi mi się cieplej na sercu!
-I wszystko jasne!
-Co wszystko jasne?
-Gdy miałyśmy wczoraj próbę to jakoś nic nie mogłaś wymyślić.Tak samo wczoraj i przedwczoraj, a tu poprosiłaś go o pomoc i już!
-Miłość.-odrzekłam całkowicie przekonana o swoich słowach.To rano to po prostu chwila słabości!
-Ten twój Leon to się naprawdę postarał.
-Mhm.-przytaknęłam.-Nadal się zastanawiam jak pomógł mi napisać tekst  piosenki o kobiecej przyjaźni...-zaśmiałam się, a Włoszka wybuchnęła śmiechem razem ze mną.
-Pewnie pomyślał o Federze!-wypaliła i zaczęłyśmy się straszliwie śmiać.-A teraz tak na poważnie, to stresujesz się?
-Przed czym?-zapytałam.
-No przed przyjazdem tego twojego Verdaska!Nie zastanawiałaś się jak rozpocząć rozmowę?O co go najpierw zapytać?
-Nie.-odpowiedziałam krótko.
-Aaa...bo przecież wy nie będziecie rozmawiać!!!Usta będziecie mieli zajęte czymś innym!-krzyknęła i ponownie zaczęłyśmy się śmiać.No cóż, nie będę protestować..tęsknie za jego ustami!I to potwornie!!
-Dobra piszmy tą piosenkę!-zarządziłam w końcu.W tej chwili zaczęłyśmy długie rozmyślanie, lecz nic nie przychodziło nam do głowy.
-Violu, musimy coś wymyślić!Jutro piosenka musi być gotowa..-zasmuciła się Włoszka.
-Wiem...mamy tylko jedno wyjście..
-Zadzwonić do Leona!-krzyknęłyśmy jednocześnie i znów wybuchnęłyśmy nieopanowanym śmiechem.No tak w końcu to szczęśliwy dzień!Niestety Leoś nie dobierał...No to zadzwoniłyśmy do Federa!Ten na całe szczęście był przy słuchawce już po drugim sygnale.Szybko włączyłam na głośnomówiący.

~Cześć Fede!Tu Viola i Fran!~
~Cześć!Wiem, że dzwoniłaś do Leona, on też tu jest, ale niestety jego telefon jest teraz "lekko" zalany...~
~Na swoją obronę dodam, że nie dzwoni się do kogoś gdy się kompie!~usłyszałam głos zielonookiego i momentalnie się rozpłynęłam.
~Mamy do was prośbę!Pomożecie nam pisać piosenkę?~zapytała błagalnie Fran.
~Jasne!To na czym skończyłyście?~zapytał Włoch, a my zagrałyśmy my to co na razie mamy.
~To moja zasługa!To ja to wymyśliłem!!~....Leon.....
~Tsaa..bo jeszcze uwierzę!~zaśmiał się Feder i usłyszałyśmy lekkie walnięcia.
~To może przejdziemy do piosenki?~
~Tak, tak...To co byście powiedziały na to? :

Cuando el mundo calle

Yo té hablaré

Cuando nadie crea

Yo en ti confiaré

Cuando necesites

Contigo estaré

Lo qué hemos vivido

Siempre estará conmigo

Zaśpiewał Feder, a nam opadły szczęki.
~Jak wy to wymyślacie tak szybko?!~zapytałam.
~Sama wiesz jak...~odpowiedzieli tajemniczo...cali oni!
~Okej na koniec muszę się jeszcze zapytać o jedną rzecz!~zaczęła Fran~Chodzi mi o to, że Leonowi telefon wpadł do wanny tak?Ale przecież on jest obok ciebie!~
~To papa!~odpowiedzieli szybko i rozłączyli się.

-Może jednak lepiej nie wiedzieć-zaśmiała się czarnowłosa.
-No to może zaśpiewamy to co na razie mamy?-zaproponowałam, a ona przytaknęła.Na początku nie wychodziło nam za dobrze, ale po kilku próbach zaśpiewałyśmy naprawdę fantastycznie.

-Myślę, że ten koncert pójdzie nam rewelacyjnie!
-Jeżeli zaśpiewamy tak jak teraz to na pewno!-powiedziała rozpromieniona Włoszka, lecz po chwili jej wyraz twarzy zmienił się nie do poznania.
-Coś się stało?-zapytałam zmartwiona.
-Nie, nie, nic.-odparła beznamiętnie.
-Ale przecież widzę.Wiesz, że możesz mi powiedzieć wszystko?
-Tak, oczywiście.A teraz przepraszam, muszę już iść!-powiedziała i szybko wybiegła z klasy.Poszłam za nią, lecz nie mogłam już jej odnaleźć wzrokiem.Za to natknęłam się na Cami!
-Cześć!Widziałaś może Fran?-zapytałam się rudowłosej.
-Tak, przed chwilą się minęłyśmy.Bardzo się śpieszyła.A o co chodzi?
-No właśnie sama chciałabym to wiedzieć.Była bardzo dziwna i nie chciała mi powiedzieć o co chodzi.
-No cóż, jeżeli sama nam nie powie, to i tak się tego dowiemy!
-Błagam, nie przypominaj mi zabawy w detektywów!-prosiłam.
-To nie moja wina, że Lu chciała wiedzieć gdzie po lekcjach chodzi Feder!Przy okazji dowiedziałyśmy się gdzie lubią spędzać czas chłopaki.-powiedziała i zaczęłyśmy się śmiać na wspomnienie.

*******
Maxi

Właśnie jestem na lotnisku razem z Naty, Broadway'em, Andresem, Diego i Fran.Czekamy aż samolot Leona i Federa wyląduje.
-No i co?Odebrały?-zapytała się po raz kolejny Naty.
-Kochanie jeszcze nie, ale na pewno nic im się nie stało!-pocieszałem dziewczynę choć sam nie byłem tego pewny.W końcu Violka i Lu są ich dziewczynami i to one powinny tu stać od jakiś godzin czekając na ich przyjazd.Na dodatek Cams też nie daje znaku życia.
-To może udamy się do bufetu?-zaproponował Diego, a my przytaknęliśmy i po kilku chwilach byliśmy już na miejscu.
-To ja pójdę zamówić!-krzyknął Broadway.
-Okej, to może pójdziemy do klubu by opić ich powrót?-zapytałem.
-Maxi, jutro mamy studio!-głos rozsądku czyli Francesca się odezwała.
-Nie raz opuściliśmy już zajęcia z powodu dzikich bansów!Nie ogarniam o co ci chodzi!-poparł mnie Andres.
-Jeszcze tydzień temu bym poszedł, ale wyobraźcie sobie nauczycieli!Za trzy dni w końcu zakończenie roku i ten koncert, który jak to mawia Gregorio ma nas "skompromitować!"-powiedział Diego, a my zaczęliśmy się śmiać i przyznaliśmy mu rację.
-Wolę skończyć tą szkołę bez żadnych problemów!
-Przypomniało mi się jak Gregorio nie chciał przepuścić Leona i Federa do następnej klasy, bo podważali jego zdanie mówiąc, że wolą pikantne potrawy.
-Tak i to jak poszedł do Pablo skarżąc się, że "Te gnojki kupiły mi na zakończenie roku kebaba!Ostrego kebaba!Przecież mogłem się zabić!W pobliżu nie ma żadnej straży, kto by mnie ugasił?!"
-Taa to były cza..-nie zdążyłem dokończyć gdyż przerwał mnie krzyk Fran.
-Co się dzieje?!-spytał Hiszpan.
-Violetta, Lu i Cami są na pogotowiu!-powiedziała cicho, po czym natychmiast udaliśmy się do nich, dowiedzieć się co się stało i czy to poważne.

Leon

-Hejka ziomeczki!-krzyknęliśmy wychodząc z samolotu.

-YyY nikogo nie ma?!-zapytałem.

-Pewnie są w barze!Chodźmy tam!-powiedział i tak też zrobiliśmy.Przeszukaliśmy też łazienki (te damskie i męskie) i parkingi.I co?Pustka.

******

Heejo :D

Witam was po dość dłuższej przerwie ;)

Ale staram się nadrabiać wszystkie zaległości również na waszych blogach ;)

Mam na dzieje, że jeszcze tu jesteście i nie jesteście źli!

Po prostu ostatnio w moim życiu zapanował mały chaos, ale myślę, że właśnie się kończy i z powrotem powrócę do normalnego trybu życia :3

Jestem na siebie straszliwie zła!

Chodzi mi o to, że chciałam napisać chociażby jeden rozdział w którym nie będzie Leona i Federa...Tsa wyszło inaczej, bo są wszędzie!

Ostatnio jestem w dołku, ponieważ to się stało, ostatnio wyemitowany został ostatni odcinek Violetty.

Wiem, że to było już prawie tydzień temu, ale czuję się jakby to było wczoraj :'(

To niby tylko telenowela i może to dla was śmieszne albo dziecinne, ale czuję, że teraz już nie będzie tak samo.To się skończyło i czuję, że jakiś rozdział mojego życia też się skończył, tylko problem w tym, że nie bardzo chcę zaczynać ten nowy.No cóż trzeba się pogodzić z końcem tej wspaniałej telenoweli, ale przecież to jeszcze nie jest całkowity koniec (zdanie godne mistrza polskiego xD ) Zawsze możemy śledzić dalsze losy obsady, a wspomnienia zostaną na samym dnie serca i zawsze gdy będę do nich wracać, będę czuła przyjemny dreszcz, bo to przecież w końcu przez "Violettę" zaczęłam interesować się bloggerem, a teraz nie wyobrażam sobie życia bez tego bloga!On jest częścią mojego życia-tak samo jak "Violetta" która jest częścią mnie.

Rozmyślając tak postanowiłam przyśpieszyć akcję również w moim  opowiadaniu ;)

Zamierzam dobić do 50 rozdziału i....

No właśnie!

Może wy zgadniecie co chcę zrobić po 50 rozdziale?

Epilog?Albo po prostu wprowadzić nową akcję?

Piszcie w komentarzach!

Kocham was <33

Buziaki :**

<33

PS: Coś długa wyszła ta notka :D I sorka za wszystkie błędy!